W maju kwitnące bielą zawilce wielkokwiatowe to prawdziwa ozdoba ogrodu.

Zawilce wielkokwiatowe to wdzięczne rośliny, które uprawiam w ogrodzie od wielu lat. Kiedy otwierają swoje pąki, wiem, że wiosna zaczęła się na dobre. Wprowadzają biały akcent na rabatach i są chętnie odwiedzane przez pszczoły.

PODOBNY DO ZAWILCA GAJOWEGO

Chociaż zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris) zwany jest inaczej leśnym, to w naszych lasach bardzo rzadko można natknąć się na dziko rosnących przedstawicieli tego gatunku. Są objęte częściową ochroną. Wiele osób myli je z podobnym do nich zawilcem gajowym, który masowo zakwitając w kwietniu ozdabia lasy liściaste niemal w całej Europie. Zawilec wielkokwiatowy kwitnie nieco później od gajowego i ma dużo większe kwiaty, a także bardziej ozdobne nasiona.

KWITNIENIE

Zwarte kępy zawilców wielkokwiatowych osiągają wysokość około 40 cm. Najpiękniejsze są w maju, kiedy obsypują się się okazałymi białymi kwiatami z żółtym środkiem. Ich zapach jest delikatny i słabo wyczuwalny. Główki kwiatów osadzone na szczytach długich pędów obracają się do słońca. Ich płatki rozchylają się w dzień i zamykają na noc. Po zapyleniu zmieniają się w zachwycające owocostany, przypominające puszyste kulki bawełny. Rośliny często powtarzają kwitnienie w sierpniu i wrześniu, ale nie jest ono już tak obfite jak te wiosenne.

UPRAWA

Zawilce wielkokwiatowe mają niewielkie wymagania i rosną praktycznie same. Można sadzić je na stanowisku słonecznym, jednak znacznie lepiej będą się czuły w miejscu delikatnie ocienionym. Preferują glebę przepuszczalną, próchniczną, lekko wapienną. Podłoże wokół roślin warto wyściółkować na przykład drobnym żwirkiem. Zasilanie nie jest konieczne. Można ewentualnie raz w sezonie na wiosnę podsypać je kompostem. Zawilce nie wymagają regularnego nawadniania. Podlewam je jedynie w czasie długotrwałej suszy. Są odporne na choroby i nie atakują je szkodniki. Ponieważ są w pełni mrozoodporne, pozostawiam je na zimę bez okrywania.

ŁATWOŚĆ ROZMNAŻANIA

Rośliny te są dość ekspansywne. Szybko rozrastają się za pomocą podziemnych rozłogów i w krótkim czasie pokrywają dużą powierzchnię w ogrodzie. Można rozmnażać je przez podział w okresie wegetacji lub wysiew nasion zaraz po zbiorze. Moim zawilcom pozwalam swobodnie się rozsiewać i w ten sposób łatwo pozyskuję nowe rośliny. Młode siewki, które pojawiają się u mnie w różnych miejscach w ogrodzie, delikatnie wykopuję i przenoszę na miejsca docelowe. Uważam przy tym żeby nie uszkodzić ich długich korzeni. Dorosłe rośliny trudno jest przesadzić, ponieważ mają silny i głęboki system korzeniowy.

TOWARZYSTWO INNYCH ROŚLIN

Zawilce wielkokwiatowe ładnie wyglądają posadzone na rabacie razem z innymi bylinami kwitnącymi w tym samym czasie i roślinami cebulowymi. Moje okazy dobrze rosną w towarzystwie kolorowych sasanek, późnych tulipanów, delikatnych szachownic kostkowatych, drobnych szafirków i niebieskich niezapominajek. Rośliny te ciekawie prezentują się rozmieszczone między kamieniami na skalnikach. Wykorzystuję je też na obwódki żwirowych rabat. Najlepszy efekt uzyskuję sadząc je w większych grupach.

TRUJĄCY SOK

Podobnie jak inne zawilce, zawilec wielkokwiatowy jest trujący. Bez obaw można go dotykać gołymi rękami. Trzeba jednak unikać kontaktu z jego sokiem. Podczas przesadzania warto założyć rękawice. Ponieważ jego kwiaty są chętnie wykorzystywane do bukietów, należy uważać żeby przypadkowo nie wypić wody z wazonu, w którym stały.

Do jesiennych nasadzeń polecam zawilce jesienne CZYTAJ DALEJ>>