Śniedek wątpliwy pod koniec zimy bywa sprzedawany jako roślina pokojowa. Można go też uprawiać na balkonie lub w ogrodzie, ale nie zimuje w gruncie.

Śniedek wątpliwy (Ornithogalum dubium), tak samo jak śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum) i śniedek wiechowaty (Ornithogalum thyrsoides), należy do licznej rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Znanych jest około 100-150 gatunków rodzaju śniedek, które pochodzą głównie z rejonu Morza Śródziemnego. Naturalnie występują także w Europie, Azji i na południu Afryki.

Śniedki to byliny, których organem podziemnym jest cebula otulona białą lub jasnobrązową łuską. Charakterystyczne dla tych roślin jest też to, że w pochmurne dni zamykają swoje kwiaty. Z tego powodu potocznie nazywane są śpioszkami. Śniedek wątpliwy swój przydomek zawdzięcza temu, że bardzo różni się kolorem kwiatów od innych reprezentantów swego gatunku. Jako jedyny nie wybarwia się na śnieżnobiało, natomiast zawiązuje jaskrawopomarańczowe (rzadziej żółte lub czerwone) kwiaty. Wyróżnia się też brakiem odporności na mróz – wszystkie pozostałe śniedki są zimotrwałe.

Śniedek wątpliwy osiąga wysokość około 30 cm. Wytwarza bardzo grube i mocne pędy kwiatowe, które nadają mu pokrój wyprostowany. Jego długie, lancetowate, błyszczące i soczyście zielone liście wyrastają z cebuli tworząc luźną rozetę wokół łodygi, na szczycie której pojawia się baldaszkowaty kwiatostan. Początkowo przypomina on pękatą zieloną szyszkę, z której począwszy od dołu rozwijają się pąki kwiatowe. Przy optymalnych warunkach uprawy, możemy się spodziewać nawet do dwudziestu kwiatów na jednym pędzie, a każda cebula może wydać takie trzy. Sześciopłatkowe kwiaty przypominające kształtem gwiazdki są bardzo trwałe – utrzymują się na roślinie nawet do sześciu tygodni.

Termin kwitnienia śniedka wątpliwego zależy od sposobu jego uprawy. Rośliny posadzone jesienią do doniczek kwitną zimą lub na przedwiośniu (między XII a III), a te uprawiane w ogrodzie – latem (od VII do IX). Po zaschnięciu liści bylina przechodzi w stan spoczynku. Gdy po tym okresie przesadzimy ją do świeżego podłoża wypuści nowe kiełki i znowu będziemy mogli cieszyć się jej kwitnieniem.

Zasady pielęgnacji śniedka wątpliwego

Roślina nie jest trudna w uprawie, o ile będziemy przestrzegać kilku prostych zasad. Po pierwsze nie można przesadzić z podlewaniem, ponieważ zbyt wilgotna gleba może doprowadzić do gnicia cebul. Po drugie kwiaty nie pojawią się jeśli w okresie spoczynku temperatura będzie zbyt wysoka. A po trzecie śniedek wątpliwy posadzony w ogrodzie, nie może zimować w gruncie i musimy przenieść go na ten czas do pomieszczenia.

MIEJSCE

W mieszkaniu można ustawić donicę ze śniedkiem w miejscu nasłonecznionym. Ponieważ okres wzrostu przypada na zimę i wczesną wiosnę, światło nie jest na tyle intensywne, żeby poparzyć liście. Choć roślina kwitnie obficie w pełnym słońcu, to nie szkodzi jej również częściowe zacienienie, zwłaszcza w uprawie gruntowej (w półcieniu jej kwiaty dłużej zachowają trwałość).

Śniedek wątpliwy podczas wzrostu wymaga minimum 10°C. Toleruje temperaturę do 22°C, ale wtedy kwiaty utrzymują się krócej. Cebule będące w okresie spoczynku zimujemy pomieszczeniu z temperaturą w granicach 2-8°C.

PODLEWANIE

Częstotliwość podlewania zależy od fazy rozwoju rośliny. Po posadzeniu podlewamy cebule śniedka tylko tyle, aby ziemia była lekko wilgotna i zwiększamy ilość podawanej wody w miarę wzrostu liści. Pod koniec okresu kwitnienia całkowicie zaprzestajemy podlewania i pozwalamy roślinie przejść w stan uśpienia.

NAWOŻENIE

Nawozimy od momentu ukazania się liści, aż do końca kwitnienia uniwersalnym nawozem dla roślin kwitnących. Zaprzestajemy zasilania, kiedy roślina ma przejść w okres spoczynku.

PODŁOŻE

Śniedek wątpliwy preferuje podłoże przepuszczalne, lekkie, żyzne i próchnicze. W uprawie doniczkowej można wykorzystać zwykłą ziemię uniwersalną. Nie zapominamy o warstwie drenażu na spodzie doniczki.

SADZENIE

Cebulki śniedka wątpliwego sadzimy dość płytko, na głębokości około 5 cm. Uprawę gruntową rozpoczynamy późną wiosną (w okresie od IV do V), a w doniczce – zwykle na początku XI.

PO KWITNIENIU

Kwiaty usuwamy natychmiast gdy przekwitną, dzięki czemu roślina zużytkuje swoją energię na gromadzenie zapasów składników odżywczych na kolejny rok. Liście tniemy nisko przy podłożu po około 3-4 tygodniach, kiedy pożółkną i zaczną usychać.

ZIMOWANIE

Po przekwitnięciu śniedek wątpliwy potrzebuje okresu spoczynku. Jesienią należy wykopać cebulki, aby nie przemarzły i przenieść je do piwnicy lub garażu. Można przetrzymać je w doniczce w suchym, chłodnym i ciemnym miejscu do kolejnej wiosny, albo wcześniej posadzić do pojemnika, by kwitły w mieszkaniu.

Zobacz także:

Kalceolaria mieszańcowa (pantofelnik) CZYTAJ DALEJ >>