Sansewierie to rośliny pokojowe o ciekawych i bardzo ozdobnych liściach. Do tego są wytrzymałe i mało wymagające oraz bardzo łatwe do rozmnażania.

Sansevieria, zwana także wężownicą lub „językiem teściowej”, to rodzaj roślin, do którego zalicza się około 70 gatunków, lecz tylko kilka z nich nadaje się do uprawy doniczkowej. Od stuleci największą popularnością cieszy się, pochodząca z zachodniej Afryki, sansewieria gwinejska (Sansevieria trifasciata). Nazwę swą wzięła od nazwiska włoskiego księcia Raimondo di Sangro z San Severo, miłośnika roślin, który w XVII wieku jako pierwszy sprowadził sansewierię z Afryki do Neapolu.

Sansewieria gwinejska dorasta do wysokości 1 metra, zazwyczaj jednak osiąga 30-50 cm wysokości z 5-12 liśćmi w doniczce (rocznie wypuszcza 2-3 nowe). Mające kształt miecza liście wyrastają bezpośrednio z podłoża. Są bezogonkowe, długie, wąskie, gładkie, mięsiste o ciemnozielonej barwie z żółtym lub kremowym brzegiem oraz jasnymi, poprzecznymi prążkami.

Choć najbardziej dekoracyjne u sansewierii gwinejskiej są liście, to zdarza się, że w dobrych warunkach roślina czasem zakwita (najczęściej latem). Pęd kwiatostanowy składa się z drobnych, żółtych, gwiazdkowatych kwiatów o delikatnym zapachu. Wyrasta wprost z ziemi, obok liści i osiąga około połowy ich wysokości liści. Usuwa się go zaraz po kwitnieniu.

Od wielu lat sansewieria gwinejska była ozdobą szkolnych korytarzy, w biur, urzędów i przychodni. Na pewien czas straciła nieco na popularności, by znowu stać się modnym akcentem w nowoczesnych wnętrzach. Obecnie uprawia się ją w wielu atrakcyjnych odmianach np. 'Laurentii’ o smukłych liściach z żółtym obrzeżeniem, dorastających do 1m wysokości lub odmiany karłowe o wysokości 30-40 cm jak 'Hahnii’ o szerokich zielonych liściach i 'Futura Superba’ o liściach szerokich, zielonych, z żółtokremowym obrzeżem.

Zasady pielęgnacji sansewierii gwinejskiej

Sansewieria jest idealną rośliną dla początkujących, zapracowanych lub zapominalskich, ponieważ znosi nieomal wszystkie warunki, z wyjątkiem nadmiernego podlewania. Choć nie lubi zalania, gdy rośnie w ziemi, to doskonale czuje się w uprawie hydroponicznej.

MIEJSCE

Sansewierie lubią widne i jasne stanowiska z rozproszonym światłem, dlatego najlepiej będą rosły przy wschodnim oknie. Należy unikać okna południowego, gdyż bezpośrednie nasłonecznienie może spowodować poparzenia liści. Poza okresem kwitnienia sansewierie doskonale poradzą sobie także w miejscach cienistych.

Sansewieriom przez cały rok odpowiada temperatura pokojowa (21- 24°C), która zimą może być tylko odrobinę niższa (16-20°C). Rośliny znoszą spadek temperatury do 10°C, ale tylko w suchych mieszkaniach (w chłodnych i wilgotnych mogą gnić). Lepiej też nie wystawiać sansewierii latem do ogrodu, gdyż zmienne warunki pogodowe wpływają niekorzystnie na ich rozwój.

Dobrze jest postawić sansewierę w sypialni, ponieważ doskonale absorbuje ona wydychany przez człowieka dwutlenek węgla, zastępując go czystym tlenem. Ponadto ma bardzo pozytywny wpływ na otoczenie – pochłania benzen i formaldehyd, który uznawany jest za jedną z najbardziej rozpowszechnionych substancji zanieczyszczających powietrze.

PODLEWANIE

Należące do sukulentów sansewierie, magazynują wodę w mięsistych, skórzastych liściach i dlatego dużo lepiej znoszą suszę niż zalanie. Ich płytki system korzeniowy nie radzi sobie z nadmiarem wody i szybko gnije, powodując śmierć rośliny. Bez wody sansewieria gwinejska może przetrwać nawet 3-4 tygodnie i choć wtedy jej liście stają się matowe i blade, to po podlaniu szybko odzyskują ładny i zdrowy wygląd. Optymalnie wystarczy podlewać roślinę co 7-10 dni w letnie miesiące, a zimą co 21 dni. Należy pozwolić ziemi przeschnąć między kolejnymi podlewaniami i nie dopuszczać do pozostawiania wody w rozecie liści.

DOKARMIANIE

Sansewierie nawozimy tylko latem, dodając do wody płynnego nawozu wieloskładnikowego (np. dla kaktusów) co 3 tygodnie.

CZYSZCZENIE LIŚCI

Zakurzone liście sansewierii gwinejskiej najlepiej czyścić miękką, bardzo delikatnie zwilżoną ściereczką. Roślin nie zraszamy oraz nie stosujemy środków do nabłyszczania liści.

PODŁOŻE

Sansewierie najlepiej rosną w podłożu przepuszczalnym, umiarkowanie wilgotnym i dość żyznym. Nie zaleca się sadzenia roślin w torfie. Lepsza będzie uniwersalna ziemia do kwiatów o odczynie lekko zasadowym. Na dno doniczki dobrze wysypać warstwę drenażu, która umożliwi swobodny odpływ nadmiaru wody. Należy pilnować czy roślina jest dobrze osadzona w doniczce, gdyż ma skłonność do przewracania się.

PRZESADZANIE

Najlepiej przesadzać wiosną co 2 lata, gdy wyrosną silne odrosty korzeniowe, a korzenie przerastają przez otwór odpływowy. Po wyjęciu bryły korzeniowej, ostrożnie usuwamy z pomiędzy korzeni starą ziemię za pomocą patyczka. Umieszczamy roślinę w większej doniczce z podłożem i warstwą drenażu na spodzie. Po uzupełnieniu i ugnieceniu ziemi ustawiamy roślinę w cieniu na 2 dni bez podlewania, aby pobudzić wrastanie korzeni w podłoże.

ROZMNAŻANIE

Sansewierie rozmnaża się wiosną przez podział, oddzielając młode odrosty i ostrożnie rozrywając bryłę korzeniową. Tym sposobem uzyskamy nowe egzemplarze o cechach identycznych jak roślina mateczna.

Rośliny można też rozmnażać za pomocą sadzonek liściowych latem. Ucięty u podstawy zdrowy liść dzieli się w poprzek na fragmenty o długości 6-8 cm, pozostawia do przeschnięcia, a następnie sadzonkuje w mieszance ziemi z ostrym piaskiem w stosunku 1:1. Fragment liścia należy umieścić do połowy w podłożu, upewniając się, że znalazła się tam jego dolna część (ta, która była bliżej podstawy liścia). Po podlaniu, naczynie z sadzonkami przykrywamy folią i ustawiamy je w jasnym miejscu o temperaturze około 21⁰C. Po upływie około 4 tygodni sadzonki ukorzenią się. Kiedy wypuszczą 2-3  nowe liście, ostrożnie oddzielamy je od fragmentu starego liścia i sadzimy każdą oddzielnie. Nowe rośliny otrzymane z sadzonek liściowych będą tylko zielone (stracą paski na liściach).

Zobacz także:

Skrzydłokwiat Wallisa CZYTAJ DALEJ >>