Róża chińska, zwana inaczej ketmią to jedna z najpiękniej kwitnących roślin doniczkowych, którą przez cały rok można uprawiać w domu, a latem także na tarasie lub balkonie.
Ketmia róża chińska (Hibiscus rosa sinensis) należy do rodziny ślazowatych Malvaceae. Pochodzi z Azji południowej, gdzie uprawiana jest jako krzew lub drzewo. W Chinach już kilka wieków przed naszą erą uważano ją za cenną roślinę ozdobną, a do Europy dotarła z Hawajów w XVIII wieku. W Polsce chętnie ozdabiano nią mieszkania w XIX i XX wieku, do czasu kiedy pojawiła się plotka o szkodliwości ketmii dla zdrowia. Do spadku popularności przyczynił się znany krakowski lekarz Julian Aleksandrowicz, który chciał uratować przed zniszczeniem swój okaz stojący w poczekalni, z którego pacjenci notorycznie uszczykiwali pędy na sadzonki i wywiesił kartkę, że roślina szkodzi zdrowiu. Pacjenci uwierzyli w ostrzeżenie i zaczęli rozpowszechniać ten pogląd, który oczywiście nie jest prawdą. Nie należy się więc bać uprawy ketmii róży chińskiej.
W Polsce gatunek ten nie nadaje się do sadzenia w ogrodzie i traktowany jest jako roślina doniczkowa. W domu szybko się rozrasta i zwykle po 3 latach zajmuje sporo miejsca.
Ketmie sprzedawane w kwiaciarniach są skarlone za pomocą chemicznych preparatów zwanych retardantami. Wyglądają bardzo atrakcyjnie, ponieważ mają pędy o skróconych międzywęźlach, a liście i kwiaty są normalnej wielkości. Rośliny zachowują niewielkie rozmiary dopóki działa środek chemiczny hamujący wzrost. Po 2-3 latach na karłowych ketmiach pojawiają się długie silnie rosnące pędy i odtąd musimy kontrolować ich rozmiary za pomocą sekatora. Można je prowadzić w formie krzewiastej (w doniczce mogą osiągnąć niemal 150 cm wysokości) albo przekształcić w drzewko na pniu. Krzewy są długowieczne, a niektóre żyją nawet przez 20 lat.
KWITNIENIE
Największą ozdobą ketmii róży chińskiej są delikatne kwiaty, o podobnej do papieru teksturze i charakterystycznej dla tego gatunku karmazynowej barwie płatków, choć u odmian występują w szerokiej gamie kolorów: białej, żółtej, łososiowej, pomarańczowej i różowej.
Każdy kwiat jest bardzo okazały (może osiągać 10-15 cm rozpiętości), ale utrzymuje się na roślinie krótko, bo zaledwie 1-2 dni. Za to kwitnienie jest bardzo obfite i trwa od połowy marca do września. Piękno kwiatów podkreślają duże, ciemne liście, które wyróżniają się atrakcyjnym połyskiem. Mogą być też wąskie i pstre, jak u odmiany ‘Cooperii’.
MIEJSCE
Ketmia lubi widne miejsca, ale światło powinno być rozproszone. Należy chronić ją przed najgorętszymi promieniami słońca, które powodują żółknięcie liści i utratę połysku. Wiosną i latem roślina ta najlepiej czuje się w temperaturze pokojowej (powyżej 25°C przestaje kwitnąć i traci liście). W połowie maja po przymrozkach można ją wystawić na osłonięty od wiatru balkon na miejsce półcieniste. Kiedy ma już pąki kwiatowe nie należy jej przestawiać, żeby nie opadły.
W zimie należy jej zapewnić temperaturę 12-14°C i ustawić w dobrze oświetlonym pomieszczeniu. Powinna tam zostać od listopada do lutego. Tak przetrzymywana przez zimę roślina odwdzięczy się obfitym kwitnieniem w następnym roku.
PODLEWANIE
W okresie wzrostu, wiosną i latem, podlewamy ketmię obficie, cały czas utrzymując podłoże w stanie wilgotnym. Liście należy spryskiwać tylko od czasu do czasu – miękka wodą, pamiętając, by nie zraszać kwiatów. Jesienią ograniczamy podlewanie.
NAWOŻENIE
Nawożenie rozpoczynamy wiosną i kontynuujemy aż do początku jesieni. Niewielkie rośliny zasilamy raz na dwa tygodnie, a duże silnie rozrośnięte, co tydzień. Możemy zastosować nawozy mineralne lub specjalne odżywki dla kwitnących roślin doniczkowych.
PRZESADZANIE
Ponieważ korzenie ketmii szybko się rozrastają, musimy ją co roku, na wiosnę przesadzać do większej doniczki z grubą warstwą drenażu na dnie. Bardzo długie korzenie można wtedy nieco skrócić, dla równowagi przycinając też pędy (usunięcie 25% korzeni wymaga usunięcia 25% gałązek w górnej partii).
PRZYCINANIE
Cięcie ma na celu pobudzenie rośliny do wypuszczenia jak największej liczby nowych pędów, ponieważ tylko na nich tworzą się pąki kwiatowe. Przycinanie przeprowadzamy wczesna wiosną – najdłuższe gałązki skracamy do 1/2-1/3 długości. Ponowne cięcie możemy wykonać pod koniec lata. Nie przycinamy jednak wszystkich pędów na raz – skracamy najpierw część z nich, a gdy się rozkrzewią, przystępujemy do skrócenia pozostałych.
Możemy też prowadzić ketmię w formie drzewka. Do cięcia przystępujemy, gdy roślina osiągnie 60 cm wysokości. Wówczas skracamy wierzchołki, a boczne gałązki wycinamy, pozostawiając tylko kilka na szczycie. Główny pęd przywiązujemy do palika. Co kilka miesięcy powtarzamy cięcie bocznych pędów. Kiedy zawiążą się pąki kwiatowe, zaprzestajemy przycinania, pozwalając roślinie zakwitnąć.
ROZMNAŻANIE
Ketmie można łatwo rozmnożyć z 2-3 węzłowych zielnych sadzonek wierzchołkowych i pędowych. Pobieramy je wiosną i latem, ukorzeniamy w mieszance torfu z piaskiem, całość nakrywamy folią i trzymamy w temperaturze 23-25°C. Po 3-4 tygodniach pojawiają się korzenie i wówczas możemy przesadzić roślinę do doniczki wypełnionej żyznym , przepuszczalnym podłożem o pH 6-6,5. Powinna zakwitnąć w przyszłym roku.
SZKODNIKI
Suche powietrze w mieszkaniu sprzyja rozprzestrzenianiu się przędziorka. Objawy jego żerowania to jasne przebarwienia na liściach i delikatna pajęczynka na ich spodniej stronie. Zmywamy wówczas liście wodą z odrobiną płynu do mycia naczyń oraz zwiększamy wilgotność powietrza. Przy dużej inwazji szkodnika może się okazać konieczne użycie środka chemicznego.
Małe zielone owady żerujące na końcach pędów to mszyce, które powodują zniekształcenie najmłodszych liści. Zmywamy je silnym strumieniem wody lub opryskujemy roślinę preparatem Confidor.
PROBLEMY W UPRAWIE
Drobne i blade liście, wyciągnięte pędy i brak kwitnienia to częsty problem spowodowany zbyt małą ilością światła lub niedostatecznym nawożeniem. Należy przenieść roślinę w lepiej oświetlone miejsce i regularnie zasilać, a wyciągnięte pędy skrócić o 1/3 długości.
Kolejnym niepokojącym objawem może być opadanie pąków kwiatowych. Przyczyn tego problemu może być kilka: za suche powietrze, nieregularne podlewanie i/lub słabe nawożenie. Musimy co jakiś czas spryskiwać roślinę miękka wodą i regularnie podlewać i dokarmiać. Roślina może zrzucać pąki także z innego powodu – zmiany miejsca uprawy. W czasie kwitnienia ketmia nie lubi przestawiania.
Zobacz także:
Pantofelnik (Kalceolaria mieszańcowa) CZYTAJ DALEJ >>
