Imponujące różowe grona kwiatów medinilli nie pozwalają przejść obok tej rośliny obojętnie. Kto ulegnie jej urokowi i zdecyduje się na kupno musi pamiętać, że uprawa tej tropikalnej rośliny nie należy do najłatwiejszych.
Medinilla wspaniała (Medinilla magnifica), należąca do rodziny zaczerniowatych (Melastomataceae) jest jedną z bardziej niezwykłych roślin doniczkowych. W swym naturalnym środowisku na Filipinach jest krzewem osiągającym nawet 2 m wysokości. U domowych warunkach wprawdzie tak wysoko nie rośnie, ale ze względu na rozłożysty pokrój wymaga sporo miejsca.
Ozdobą medinilli są grube, ciemnozielone, skórzaste, owalne liście. Ustawione są one naprzeciwlegle i tworzą kontrastowe tło dla niezwykłych kwiatostanów wyrastających na pędach o długości nawet 30-40 cm. Zwisające grona różowych kwiatów otoczonych jasnoróżowymi przykwiatkami pojawiają się wczesną wiosną i utrzymują się na roślinie przez kilka tygodni. Zarówno pędy, jak i kwiatostany są bardzo kruche i łatwo je połamać.
Zasady pielęgnacji medinillii wspaniałej
Medinilla to roślina trudna i wymagająca. Najlepiej jest uprawiać ją w szklarni lub oranżerii, gdzie można zapewnić potrzebny jej bardzo wysoki poziom wilgotności powietrza.
MIEJSCE
Roślina preferuje półcień, gdyż w naturze rośnie w lesie tropikalnym. Przed bezpośrednimi promieniami słońca chronimy ją, ustawiając za donicami z innymi roślinami liściastymi lub zasłaniając okna żaluzjami.
Medinilla lubi wysokie temperatury przez cały rok. Minimalna to 18°C. Powyżej 21°C wymaga dobrej wentylacji, ale bez przeciągów. Od listopada do lutego trzeba jej zapewnić zimowy spoczynek. Powinna być wtedy przeniesiona do chłodnego i suchego pomieszczenia z nieco niższą temperaturą (16°C).
PODLEWANIE
W okresie wzrostu i kwitnienia podlewamy medinillę obficie, ale żeby nie zalać bryły korzeniowej. Pozwalamy przeschnąć wierzchniej warstwie podłoża pomiędzy kolejnymi podlewaniami. Woda powinna być miękka – najlepiej używać deszczówki. Od listopada do lutego ograniczamy ilość podawanej wody tak, aby była lekko wilgotna ziemia.
WILGOTNOŚĆ POWIETRZA
Medinilla wymaga odpowiedniego poziomu wilgotności, dlatego dobrze jest ustawić doniczkę na podstawce z wodą i kamykami lub żwirem, tak aby dno doniczki nie stykało się z wodą. W okresie wzrostu codziennie spryskujemy liście, co zapobiegnie brązowieniu końcówek liści.
NAWOŻENIE
Medinilla osiąga duże rozmiary i obficie kwitnie, dlatego w sezonie wegetacyjnym potrzebuje regularnego dokarmiania (co 10-14 dni) nawozami bezwapiennymi, np. do nawożenia azalii.
PODŁOŻE
Podłoże do uprawy medinilli powinno być żyzne, próchnicze i przepuszczalne o kwaśnym odczynie pH 5,5-6,5. Można użyć ziemi uniwersalnej dla roślin doniczkowych wymieszanej z torfem i odrobiną piasku. Niezbędna jest warstwa drenażu.
PRZESADZANIE
Młode rośliny przesadzamy co roku na wiosnę. Starszym okazom wystarczy co 2-3 lata wymieniać wierzchnią warstwę ziemi, a przesadzać co 4 lata do doniczki niewiele większej. Medinille z reguły źle znoszą przesadzanie, starajmy się więc nie zniszczyć bryły korzeniowej.
CIĘCIE
Zbyt wyrośnięte rośliny przycinamy wiosną, ale nie więcej niż do 1/3 wysokości. Czasami trzeba podeprzeć zwisające, ciężkie kwiatostany, aby zapobiec wyłamywaniu się pędów. Przekwitnięte kwiatostany należy regularnie usuwać, ponieważ osłabiają kwitnienie.
ROZMNAŻANIE
W warunkach domowych nie rozmnożymy tej rośliny, jest to bardzo trudne. Liście ukorzeniają się w temperaturze powyżej 30°C, potrzebne są więc do tego odpowiednie nagrzewane rozsadniki.
PROBLEMY W UPRAWIE
Kruche brzegi liści są efektem najczęstszego błędu w uprawie – zbyt małej wilgotności powietrza. Jej poziom powinien być stale wysoki.
Zrzucanie pąków kwiatowych i kwiatów następuje w wyniku przestawiania doniczki i gwałtownych zmian temperatury. Roślina nie znosi dotykania i potrzebuje dużo przestrzeni.
Medinilla nie kwitnie jeśli ma zbyt ciemno albo nie odbyła dwumiesięcznego okresu spoczynku w chłodzie.
Zobacz także:
Echmea wstęgowata CZYTAJ DALEJ >>
