Niespotykana uroda ogromnych barwnych kwiatów, które górują nad innymi roślinami sprawia, że lilie zasługują na miano królowych letnich rabat. Mimo imponującego wyglądu, nie mają wygórowanych wymagań, więc nie bójmy się ich uprawy.

Upojny zapach lilii w słoneczny letni dzień to prawdziwa uczta dla zmysłów. Bogactwo odmian należących do różnych grup pozwala na dokonanie wyboru roślin odpowiadających naszym oczekiwaniom. Z całą pewnością nie mgło zabraknąć tych pięknych kwiatów w moim ogrodzie. W pierwszej kolejności zdecydowałam się na najbardziej popularne i bezproblemowe lilie azjatyckie. Równie odporne i łatwe w pielęgnacji okazały się lilie należące do mieszańców międzygatunkowych powstałych z połączenia lilii trąbkowych i orientalnych, nazywane orienpetami (w skrócie OT). Na początku dałam się zwieść ich egzotycznej urodzie i miałam obawy, czy uda im się przetrwać w gruncie do następnego sezonu, ale przezimowały bez uszczerbku. Z roku na rok wyglądają coraz bardziej okazale i przewyższają wszystkie pozostałe lilie nie tylko urodą, ale też wielkością, gdyż ich pędy kwiatowe mogą dorastać nawet do ponad 2,5 m wysokości. Ze względu na wyjątkowo duże rozmiary lilie te określa się mianem drzewiastych.

Orienpety mają ogromne i niezwykle liczne kwiaty – od 10 do 50 sztuk w jednym kwiatostanie. Pojedynczy kwiat może osiągać średnicę 15 – 25 cm i zwykle jest dwubarwny, a u wielu odmian także silnie pachnący. Dodatkowo jego urodę podkreślają jaskrawo wybarwione pylniki. Kwiaty pojawiają się od lipca do września na szczycie grubych, sztywnych i prostych pędów, z wyrastającymi skrętolegle niezbyt licznymi, długimi, wąskimi, zielonymi liśćmi.

ODMIANY

Z pośród wielu atrakcyjnych odmian, różniących się wysokością, barwą kwiatów, kształtem płatków oraz pokrojem, zdecydowałam się na lilię drzewiastą ‘Conca D’Or’ dorastającą do około 150-180 cm wysokości, o bardzo dużych, jasnożółtych kwiatach, ozdobionych szeroką, białą obwódką. Godna polecenia jest również odmiana ‘Friso’, która kwitnie na białoróżowo. Jest nieco wyższa od poprzedniej (do 200cm) ale pachnie równie pięknie.

WARUNKI UPRAWY

Lilie drzewiaste lubią słoneczne miejsca i najlepiej osłonięte przed wiatrem, żeby silniejsze podmuchy nie połamały wysokich pędów. Łodygi kwitnących lilii są dość sztywne, ale ze względu na rozmiar, warto dodatkowo podwiązać je do palików, co zapobiegnie ich wyginaniu się i łamaniu. Orienpety nie są też zbyt wymagające w stosunku do podłoża, chociaż najlepiej rosną na glebie piaszczysto-gliniastej, wapiennej, żyznej i przepuszczalnej. Poradzą sobie także w miejscach półcienistych i na słabszym podłożu, ale ich rozmiary i kwiaty nie będą już tak okazałe jak na lepszym stanowisku, tym bardziej, że rośliny w jednym miejscu mogą pozostawać nawet przez ponad 7 lat.

Lilie drzewiaste potrzebują dużej ilości składników odżywczych ze względu na to, że szybko i intensywnie się rozwijają i obficie kwitną. Dlatego każdej wiosny zasilam je wieloskładnikowym nawozem przeznaczonym dla roślin kwitnących. Po kwitnieniu usuwam kwiatostany, a pędy pozostawiam do zaschnięcia.

W przeciwieństwie do delikatnych lilii orientalnych, orienpety doskonale znoszą niskie temperatury i tylko w chłodniejszych rejonach kraju młode okazy wymagają na zimę okrycia iglastymi gałązkami lub warstwą kompostu. Rośliny są stosunkowo rzadko atakowane choroby i szkodniki.

SADZENIE

Ze względu na pokaźne rozmiary, lilie drzewiaste wymagają w ogrodzie więcej miejsca od innych odmian. Trzeba o tym pamiętać już podczas sadzenia roślin do gruntu, a można je wykonać w dwóch terminach – na wiosnę (od kwietnia do maja) lub jesienią (od września do października). Należy kierować się zasadą, że cebule umieszcza się w podłożu na głębokości równej ich trzykrotnej wysokości. Odstęp między roślinami zależy od wielkości odmiany i powinien wynosić około 50-70 cm. Kwiaty pojawiają się zwykle w drugim roku uprawy i z każdym kolejnym sezonem zyskują na urodzie.

ROZMNAŻANIE

Orienpety to lilie mieszańcowe, dlatego można je rozmnożyć wyłącznie wegetatywnie. Młode rośliny uzyskuje się z cebulek przybyszowych, oddzielonych od cebuli matecznej w trakcie przesadzania starszych egzemplarzy (zwykle po kwitnieniu). Cebulki przybyszowe można od razu wysadzić do gruntu, przykrywając je na zimę warstwą ściółki. Zakwitną po 2- 3 latach.

ZASTOSOWANIE

Lilie drzewiaste wspaniale prezentują się na rabatach bylinowych lub na trawnikach w jednogatunkowych grupach, ale mogą być także uprawiane w dużych donicach. Nadają się także na kwiat cięty, długo zachowując świeżość w wazonie. Ponieważ po ścięciu ich kwiatostanów pozostaje mało atrakcyjny fragment pędu, u podstawy lilii warto posadzić inne niższe rośliny np. liliowce, funkie, floksy wiechowate, astry krzaczaste lub trawy ozdobne.