Glicynia, zwana inaczej wisterią lub słodlinem to zjawiskowo piękne pnącze, które słynie z pachnących kwiatów zebranych w duże grona, które opadają kaskadowo. Jednak niezwykle liczne i efektowne kwiatostany uzyskamy tylko dzięki prawidłowemu przycinaniu.
Glicynia należy do silnych i ekspansywnych pnączy, które należy prowadzić przy solidnych podporach, takich jak altany, pergole, ogrodzenia oraz południowe ściany budynków. Jej swobodnie zwisające kwiaty wspaniale wyglądają na tle murów lub na łukach i tunelach. Dlatego właśnie warto sadzić ją w pobliżu takich konstrukcji. Niekiedy spotyka się glicynie, którym nadano formę drzewek lub małych krzewów.
Jeśli wisteria rośnie w żyznej glebie i ma dostatecznie dużo światła, może zdobić ogród przez wiele lat. Starsze egzemplarze potrafią osiągnąć nawet 10 m wysokości. Najpopularniejsze są odmiany charakteryzujące się liliowym lub jasnoniebieskim kolorem kwiatów. Wyhodowano również glicynie kwitnące na biało lub różowo. U poszczególnych odmian długość kwiatostanów waha się od 25 do 60 cm.
CIĘCIE PĘDÓW
Przez pierwsze trzy lata po posadzeniu glicynia rośnie dość wolno. W tym czasie pozwalamy jej swobodnie się rozrastać i dobrze ukorzenić. Później należy przeprowadzać silne cięcie, ponieważ starsze okazy rosną znacznie szybciej – przyrastają nawet do 3 m rocznie. Cięcie wykonuje się co roku w dwóch terminach.
U glicynii kwiaty rozwijają się na ubiegłorocznych, bocznych pędach. Na przełomie lipca i sierpnia skraca się tegoroczne przyrosty o około połowę, pozostawiając 4-5 liści na pędzie. Letnie cięcie ma na celu zainicjować wiązanie pąków kwiatowych. Bez tego zabiegu glicynia kwitnie mniej obficie i jedynie w szczytowych partiach, a często wręcz wcale.
Następnie na przedwiośniu (w marcu lub kwietniu) należy przeprowadzić cięcie sanitarne, polegające na usunięciu pędów cienkich, przemarzniętych, a także tych wyrastających u podstawy pnia (tzw. wilków). Można również skrócić boczne odgałęzienia, przycięte latem. Zostawiamy tylko 2-3 pąki kwiatowe na pędzie.
Jeśli chcemy glicynii nadać formę drzewka należy wybrać kilka oplatających się pędów, przymocować je do palika i stopniowo oczyszczać z bocznych odgałęzień, aż roślina osiągnie zaplanowaną wysokość. Zwykle po 3-4 latach udaje się uzyskać ładną zwartą koronę, dzięki regularnemu cięciu pędów bocznych i głównych.
Cięcie wykonujemy zawsze za pomocą ostrego i czystego sekatora. Powstałe rany warto zabezpieczać pastą lub balsamem ogrodniczym, gdyż glicynia jest bardzo podatna na choroby grzybowe.
SKRACANIE KORZENI
Jeżeli mimo regularnego cięcia glicynia nie kwitnie, trzeba ograniczyć jej wzrost przez skrócenie korzeni. Wykonuje się to w marcu, wbijając szpadel na głębokość 30 cm w odległości 60 cm od pnia. W ten sposób pobudzimy pnącze do obfitego kwitnienia w przyszłym roku.
PRZYCZYNY BRAKU KWITNIENIA
Często glicynie nie chcą kwitnąć przez długie lata, mimo że ich pędy bardzo silnie rosną. Przyczyna może być taka, że zakupiona przez nas roślina pochodzi z siewu. Siewka glicynii po raz pierwszy zakwita po kilkunastu latach, a w dodatku może kwitnąć słabo. Warto więc posadzić droższą odmianę szczepioną, która zawiązuje kwiaty już po kilku latach.
Glicynia wymaga miejsc ciepłych, najlepiej o wystawie południowej. Z powodu niedostatku światła może bujnie rosnąć, ale słabo kwitnąć lub wcale. Jeśli zależy nam na obfitym kwitnieniu nie możemy w nadmiarze stosować nawozów azotowych, które pobudzają wzrost masy zielonej. Po kilku latach nawożenie należy ograniczyć, ponieważ intensywnie rosnące glicynie późno i słabo kwitną.
Także nieprzestrzeganie terminów cięcia może spowodować brak kwiatów w roku następnym. Glicynia zawiązuje pąki kwiatowe późną jesienią, dlatego właśnie należy silnie ciąć roślinę latem, bo późniejszy zabieg pozbawiłby ją właśnie tych pąków.
Glicynie mogą przemarzać i w pierwszych trzech latach po posadzeniu wymagają okrycia na zimę agrowłókniną lub słomianą matą. Starszym roślinom dobrze jest okrywać nasady pni, zwłaszcza w chłodniejszych rejonach kraju. Trzeba też mieć na uwadze, że młode kwiatostany mogą zostać uszkodzone przez późne wiosenne przymrozki.
Zobacz także:
Cięcie pnączy CZYTAJ DALEJ >>
