Liatra kłosowa

Liatra kłosowa to bylina o wąskim pokroju, ceniona ze względu na atrakcyjne kwiatostany, szerokie zastosowanie i skromne wymagania.

Liatry, należące do rodziny astrowatych (Asteraceae), naturalnie występują w Ameryce Północnej. W ogrodach uprawiane są już od XVIII w. Tworzą kępę zielonych trawiastych liści, z której wyrastają sztywne pędy kwiatostanowe osiągające wysokość około 30-60 cm, a czasem nawet wyższą. Byliny kwitną od lipca do października, w zależności od gatunku i odmiany. Kwiaty, które są zwykle fioletowe, choć dostępne są odmiany różowe i białe, tworzą zbite kłosy długości 15-30 cm. Co ciekawe rozkwitają od góry do dołu, czyli odwrotnie niż u większości roślin. Są one nie tylko piękne ale i miododajne, przyciągają do ogrodu motyle, pszczoły i trzmiele. Ze względu na trwałość wykorzystuje się je na kwiat cięty i do suchych bukietów.

Po kwitnieniu mogą stanowić ozdobę zimowego ogrodu. Ich zaschnięte łodygi wyglądają pięknie, gdy są pokryte szronem. Dlatego watro usunąć je dopiero wiosną czyszcząc kępy z zeszłorocznych liści.

WARUNKI UPRAWY

Liatra kłosowa (Liatris spicata) jest bardzo łatwa w uprawie. Najlepiej posadzić ja w pełnym słońcu, gdyż w miejscach półcienistych może nieco słabiej kwitnąć. Bylina nie jest wybredna w stosunku do podłoża, toleruje większość uprawnych gleb ogrodowych, ale nie podmokłych, gdyż wtedy łatwo dochodzi do gnicia części podziemnej. Preferuje świeżą, żyzną i przepuszczalną ziemię, o lekko kwaśnym odczynie, ale poradzi sobie także na glebach piaszczystych i suchych.

Podczas upałów, jeśli dolne liście rośliny zasychają, należy uzupełniać niedobory wody. Nawożenie jest z reguły zbędne. Co 3 lata, kiedy zaobserwujemy słabsze kwitnienie, dobrze jest podzielić rozrośniętą kępę i przesadzić w nowe miejsce.

Bylina ta zimuje w gruncie, jest całkowicie mrozoodporna. Nie atakują jej choroby i szkodniki uszkadzające liście. Liatry trzeba jedynie chronić przed nornicami, które mogą podgryzać ich bulwiaste korzenie, dlatego rośliny warto sadzić w specjalnych koszyczkach.

Odpowiednim terminem do posadzenia bulw liatry jest wiosna lub jesień. Umieszczamy je w podłożu w rozstawie co 20-25 cm, na głębokości około 4-5 cm (nie głębiej), sprawdzając, czy korzenie są skierowane w dół. Rośliny posadzone na początku sezonu zakwitną jeszcze w tym samym roku.

ROZMNAŻANIE

Liatra obficie zawiązuje nasiona, lecz aby wykiełkowały potrzebują procesu stratyfikacji (przed siewem musimy je poddać działaniu niskich temperatur). Wysiewamy je płytko wprost do gruntu w terminie od marca do kwietnia. Siewki rosną bardzo powoli i kwitnące rośliny uzyskamy dopiero po trzech latach.

Jeżeli uprawiamy odmiany liatry, bezpiecznej będzie rozmnażać ją przez podział bulwiastych korzeni. Dzięki takiemu zabiegowi mamy pewność, że uzyskane rośliny zachowają wszystkie cechy rośliny matecznej i znacznie szybciej zakwitną niż rośliny z siewu. Liatry dzielimy wiosną od marca do maja. Każda nowa sadzonka powinna mieć bulwę z kilkoma zdrowymi pąkami. Na początku roślinę można uprawiać w pojemnikach, a do gruntu wysadzić już w kwietniu.

GDZIE SADZIĆ

Te oryginalne rośliny pasują do prawie każdego ogrodowego stylu, wprowadzając swym wyglądem nieco egzotyki. Ich ciekawy pokrój doskonale wpisze się w nasadzenia naturalistyczne lub rabaty preriowe. Liatry przepięknie prezentują się sadzone w grupach, szczególnie w towarzystwie traw ozdobnych, krwawników, pysznogłówek, jeżówek, szałwii, nachyłków i astrów. Niskie odmiany można uprawiać w doniczkach i w ogrodach skalnych.