Ogród skalny to kompozycja kilku lub kilkunastu gatunków roślin, które starannie dobieramy tak, aby harmonizowały ze sobą przez cały rok, tworząc barwny spektakl już od przedwiośnia.

Rośliny skalne sprzedawane w doniczkach możemy sadzić w ciągu całego roku, poza okresem zimowym, kiedy grunt jest zamarznięty. Najlepszą porą na sadzenie jest wiosna oraz koniec lata. Wtedy też mamy w sklepach największy wybór odmian.

Przy doborze roślin warto wziąć pod uwagę pewne czynniki, które mają wpływ na wygląd skalniaka. Kierujmy się przede wszystkim różnorodnością i kolorami roślin, aby jak najbardziej naśladować naturę. Jeżeli zależy nam, żeby ogród skalny wyglądał atrakcyjnie przez cały sezon, preferujemy gatunki, których terminy kwitnienia zachodzą na siebie. Dzięki temu nie będzie mało ozdobnych plam na skalniaku. Kształt i kolor liści mają bardzo ważny wpływ na wygląd kompozycji, kiedy minie już pora kwitnienia. Kolejnym czynnikiem jest pokrój i wysokość roślin, które sadzimy tak, aby wzajemnie się nie zacieniały. Ważne jest zachowanie odpowiedniej odległości, żeby bardziej ekspansywne okazy nie zagłuszały tych wolniej rosnących. Dla skalniaka warto wybrać nasłonecznione miejsce, ponieważ większość proponowanych roślin dobrze czuje się w słońcu.

Gęsiówka kaukaska

Gęsiówka kaukaska (Arabis caucasica) jest długowieczną byliną osiągającą 10-20 cm wysokości. Rozgałęzione, gęsto ulistnione pędy i szarawozielone, filcowato owłosione liście tworzą miękkie poduchy. Gęsiówka rozpoczyna kwitnienie wczesną wiosną – od końca marca do maja. Śnieżnobiałe kwiaty zebrane są w groniaste kwiatostany, które w miarę kwitnienia wydłużają się. Wabią też do ogrodu mnóstwo owadów zapylających. Roślina wymaga gleb niezbyt żyznych, przepuszczalnych i lekko wilgotnych oraz słonecznych stanowisk.

Żagwin ogrodowy

Żagwin ogrodowy (Aubrieta cultorum) tworzy niskie, zwarte, gęste kępy. Dorasta do 10-15 cm wysokości. Kwitnie obficie i długo, od kwietnia do czerwca. Kwiaty są drobne, złożone z czterech płatków korony, zwykle fioletowoniebieskie. Ta zimozielona bylina preferuje miejsca słoneczne, podłoże wapienne. W bezśnieżne zimy może przemarzać.

Głodek mrzygłód

Głodek mrzygłód (Draba aizoides) jest niedużą byliną tworzącą przyziemne rozety złożone z wąskich, ostro zakończonych, intensywnie zielonych liści. Osiąga 5-10 cm wysokości. W trakcie kwitnienia, które trwa od marca do kwietnia, przypomina poduszeczki mchu obsypane żółtymi, malutkimi kwiatami. Głodek mrzygłód nie ma szczególnych wymagań, rośnie na dowolnym podłożu, ale woli przepuszczalną, wapienną glebę i słoneczne stanowisko. Trzeba sadzić go z dala od innych roślin, które mogłyby go zagłuszyć.

Skalnica Arendsa

Skalnica Arendsa (Saxifraga x arendsii) to niska, poduszkowata bylina dorastająca do około 5-15 cm wysokości. Jej liście są małe, miękkie, trójklapowe, zimozielone. Ich gęste ułożenie przypomina rozetę. Kwiaty skalnicy Arendsa są najczęściej różowe (u odmian także białe), osadzone po kilka na końcach nagich pędów. W miarę przekwitania płatki bledną. Kwitnienie trwa od maja do czerwca i jest często bardzo obfite. Po kwitnieniu pędy kwiatostanowe należy przyciąć tuż nad liśćmi. Spowoduje to ponowne, słabsze kwitnienie latem. Rośliny wymagają stanowisk lekko ocienionych, choć rosną też w miejscach słonecznych. Preferują gleby żyzne, wilgotne i przepuszczalne. W okresie suszy wymagają podlewania, a na zimę potrzebują okrycia.

Floks szydlasty (płomyk szydlasty)

Floks szydlasty (Phlox subulata) kwitnie pod koniec kwietnia, tworząc atrakcyjne poduchy. Pięciopłatkowe kwiaty tej niewysokiej byliny (osiąga 10-15 cm wysokości) mogą mieć rozmaite barwy w zależności od odmiany – białe, różowe, karminowe, fioletowe. Floks jest łatwy w uprawie. Nadaje się na słoneczne stanowiska i prawie każdą glebę, ale najlepiej sprawdza się w piaszczystym podłożu. Po kilku latach wymaga odmłodzenia. Czasem powtarza kwitnienie jesienią.

Sasanka zwyczajna

Sasanka zwyczajna (Pulsatilla vulgaris), zwana również ogrodową, zakwita bardzo wcześnie, czasem już w marcu. Ozdoba są też owocostany. Bylina ta preferuje miejsca słoneczne, suche i nieco piaszczyste. Nie lubi przesadzania, dlatego stanowisko dla niej warto dobrze przemyśleć.

Więcej na temat sasanek przeczytasz Tutaj

Ukwap dwupienny

W zależności od odmiany ukwap dwupienny (Antennaria dioica) osiąga 5-20 cm wysokości. Ma wzniesiony pokrój, liczne pędy wyrastają z rozłogów. Główną ozdobą są zimotrwałe, srebrzysto owłosione liście. Od maja do czerwca pojawiają się białe lub różowe kwiaty, zebrane w koszyczki na szczytach pędów. Kwiatki męskie i żeńskie rosną na osobnych roślinach (dwupienność), przy czym żeńskie koszyczki kwiatowe są większe niż męskie. Ukwap dwupienny najlepiej prezentuje się na stanowiskach słonecznych i suchych – wtedy jest właściwie wybarwiony i obficie kwitnie. Rośliny uprawiane w cieniu są bardziej zielone. Ukwap toleruje różne podłoża, byle były przepuszczalne. Znosi suszę. Nie trzeba go nawozić. Gęsto posadzony może zastępować trawnik.

Zawciąg nadmorski

Zawciąg nadmorski (Armeria maritima) to zimozielona bylina dorastająca do 10-20 cm wysokości. Tworzy kępy wąskich trawiastych liści. Od maja do czerwca (czasem nawet do września) na długich 30 cm łodygach pojawiają się główkowate kwiatostany złożone z drobnych purpuroworóżowych kwiatów (u odmian także białych). Po 4 latach uprawy kwitnienie słabnie i rośliny wymagają odmłodzenia. Zawciąg nadmorski najlepiej rośnie na glebach lekkich i suchych, na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. W surowe zimy wymaga okrycia.

Smagliczka skalna

Smagliczka skalna (Alyssum saxatile) kwitnie na przełomie maja i czerwca w intensywnym żółtym kolorze. Bylina ta rośnie w kępach do wysokości około 25 cm i bardzo szybko się rozrasta. Jeżeli nie chcemy, by zdominowała inne rośliny, trzeba ją przerzedzać. Tniemy po przekwitnięciu. Najlepiej ją rozmnażać przez sadzonkowanie.

Ubiorek wiecznie zielony

Zimozielona roślina o białych kwiatach pojawiających się od maja do czerwca. Tworzy gęste dywany. Lubi stanowiska słoneczne, o przepuszczalnej glebie. W bezśnieżne zimy może przemarzać. Po kwitnieniu najlepiej przyciąć kwiatostany i lekko skorygować pokrój. Taki zabieg pobudzi ubiorka (Iberis sempervirens) do ponownego kwitnięcia jesienią, choć nie będzie już tak obfite jak te wcześniejsze.

Goździk postrzępiony (goździk pierzasty)

Goździk pierzasty (Dianthus plumarius) to wieloletnia roślina tworząca zwarte szarozielone kępy lancetowatych liści o wysokości 15 cm. Kwitnie w maju i czerwcu na długich wzniesionych łodygach,  posiadających charakterystyczne kolanka. U odmian postrzępione kwiaty mogą być pojedyncze lub pełne o barwie białej, jasnoróżowej lub karminowej. Goździk wymaga stanowisk słonecznych. Preferuje gleby przepuszczalne, wapienne, suche. Oprócz ścinania przekwitłych kwiatostanów, w celu wzmocnienia rośliny i poprawy jej kształtu, nie potrzebuje większej uwagi i pielęgnacji.

Rojniki

Odmiany rojnika różnią się kolorem i wielkością. Najbardziej popularne są rojnik górski (Sempervivum montanum) i rojnik pajęczynowaty (Sempervivum arachnoideum) o rozetach, pokrytych gęstą pajęczyną włosków. Te zimozielone rośliny są wyjątkowo odporne na zmienne warunki atmosferyczne, jaki i choroby oraz szkodniki. Kwitną od maja do września, ale dopiero po kilku latach od posadzenia.

Rozchodniki

Rozchodnik ościsty (Sedum reflexum) tworzy zimozielone, zwarte, kępy gęsto ulistnionych, płożących pędach, które szczelnie pokrywają podłoże. Cechą charakterystyczną są sinawozielone, wałeczkowate, grube liście. Od czerwca do sierpnia pojawiają się żółte, gwiazdkowate kwiaty.  Zebrane są w baldachogrona, na wysokich, dorastających do 30 cm wysokości łodygach. Kwiatostany są licznie odwiedzane przez pszczoły i inne owady zapylające. Rozchodnik nie ma specjalnych wymagań co do gleby, znosi suszę. Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku.

Rozchodnik niebieski 'Sachalin’ (Sedum cyaneum) dorasta zaledwie do 10 cm, tworząc niewielkie kępki pokładających się pędów. Niebieskozielone liście pięknie kontrastują z intensywnie różowymi kwiatami, które pojawiają się w lipcu i sierpniu. Po przekwitnięciu pędy zamierają. Żywotne pozostają pąki na poziomie gruntu. Odmiana najlepiej rośnie w miejscach słonecznych, na piaszczysto-gliniastym podłożu.

Macierzanka

Szalenie dekoracyjna, kwitnie latem. Występuje w wielu odmianach, wszystkie pięknie pachną i są łatwe w uprawie. Najbardziej znana jest macierzanka tymianek, suszona na przyprawę. Na skalnikach najczęściej sadzi się macierzankę piaskową (Thymus serphyllum), która kwitnie od maja do lipca (kwiaty różowe, fioletowe lub białe). Krzewinka osiąga wysokość 5-10 cm. Lubi słoneczne piaszczyste stanowiska. Wymaga lekkiego okrycia na zimę, gdyż czasem przemarza.

PIELĘGNACJA ROŚLIN NA SKALNIAKU

W puste miejsca pomiędzy roślinami można wysypać żwir. Utrudni nadmierne rozrastanie się roślin oraz chwastów. Podlewamy tylko rozproszonym strumieniem, żeby nie wymyć ziemi i nie uszkodzić drobnych i delikatnych nasadzeń. Ważne jest systematyczne przerzedzanie roślin i pielenie skalniaka, ponieważ chwasty szybko zagłuszą małe kwiaty.

Więcej na temat pielęgnacji skalniaka przeczytasz Tutaj

Zobacz także:

Budowa skalniaka krok po kroku CZYTAJ DALEJ>>